ಸ್ನಾನಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ಬಕೀಟ್ ನೀರು ಸಾಕು!( ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರಬಂಧ)

ಮನೆಯೊಳಗೆ ಮಗಳೊಡನೆ ಬ್ರಿಕ್ಸ್ ಜೋಡಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿದ ಪಕ್ಷಿಯ ಕೂಗನ್ನು ಗಮನಿಸದೇ ಇರಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದ ಬಹುತೇಕ ಸಮಯವನ್ನು ಹೊಳೆಯಲ್ಲೋ ಅಥವಾ ಹೊಳೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲೋ ಕಳೆದವರಿಗೆ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ ಪರಮ ಆಪ್ತ. ಅದು ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯದೇ ಕೂಗೆಂದು ಹೊಳೆಯಲು ಎರಡು ಸೆಕೆಂಡ್ ಕೂಡ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ.

ರೂಮಿಗೆ ಓಡಿದೆ. ಜೋರಾಗಿ ಓಡಿಹೋದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಮಗಳಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು. 'ದೇವರೇ! ಕ್ಯಾಮರಾದ ಬ್ಯಾಟರಿ ಕೈಕೊಡದಿದ್ದರೆ ಸಾಕಪ್ಪಾ' ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಸಮಯವಿರದಂತೆ, ಕ್ಯಾಮರಾ ಆನ್ ಮಾಡಿ, ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತೆರೆದು,     ಮರದಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿದಾಗ ಆದ ಖುಷಿ ಎಷ್ಟೆಂದು ನನಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು.

ಹತ್ತಿರ ಬಂದ  ಮಗಳಿಗೆ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡದಿರುವಂತೆ ಸೂಚಿಸಿ, ಅವಳನ್ನೆತ್ತಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿ, ಅದು ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವ ವಿಧಾನವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದೆ ಮತ್ತು "ನೀನು ನೀರಾಟ ಆಡಿ ನೀರನ್ನು ಪೋಲುಮಾಡಿದರೆ, ಕೆರೆ-ಹೊಳೆಗಳ ನೀರೆಲ್ಲ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ,ಮೀನುಗಳೆಲ್ಲ ಸತ್ತುಹೋಗಿ, ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಗೆ ಆಹಾರವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದೆ. ಮಗಳು ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಿಹೋಗಿ, ನಮ್ಮನೆಯ ಪುಟ್ಟ ಆಕ್ವೆರಿಯಂ ಹಿಡಿದು ಬಾಲ್ಕನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯನ್ನು ಬಾ ಎಂದು ಕರೆದಳು. ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ ಅವಳ ಕೂಗಿಗೆ ಹೆದರಿ ದೂರದ ಮರೆಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು.

ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಐದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕೆರೆಯಾಗಲಿ ಹೊಳೆಯಾಗಲಿ ಇಲ್ಲ. ಈ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಎಂಬ ಯೋಚನೆ. ಎಲ್ಲೋ ನೀರಿನ ಮೂಲವನ್ನರಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟಿರಬೇಕು. ಗುಳೆ ಹೋಗುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮರದ ಮೇಲೊಮ್ಮೆ ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕುಳಿತಿರಬೇಕು.ಯಾರ್ಯಾರ ಕಷ್ಟಗಳು ಏನೇನೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು.
ಇಷ್ಟಾದಮೇಲೆ, ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ಸಾರಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ; ಸ್ನಾನಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ಬಕೀಟ್ ನೀರು ಸಾಕು!