೩೦-೦೧-೨೦೧೧

ನಾನೂ ಒ೦ಟಿಯಾಗಿರುತ್ತೇನೆ
ನೂರಾರು ಒಂಟಿ ಜೀವಗಳ ನಡುವೆ!
ನನ್ನಾತ್ಮ ನಿರತವಾಗಿರುತ್ತದೆ
ನೆಮ್ಮದಿಯ ಹಾದಿಯತ್ತ.

ನನ್ನ ಉಕ್ಕಿ ಬರುವ ನಗು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ;
ಈ ಆತ್ಮಕ್ಕಾದರೋ
ನೆಮ್ಮದಿ ಕಾಣುವ ಹಂಬಲ,
"ಹಿಗ್ಗಿ ನಗುವುದೇ ಸುಗ್ಗಿ" ಎಂಬುದನ್ನು ಅದು ಮರೆತಂತಿದೆ!!!

ಹರಿವ ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ ಒಡ್ಡು ಬೇರೆ!
ಬಿಕ್ಕಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಈ ಆತ್ಮ-
ಅದಕ್ಕೆ ಸೋಲುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ;
ಹರಿಯದ ಕಣ್ಣೀರು ಬೆವರಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತದೆ,
ನೋವಿನ ವಾಸನೆ
ನನ್ನೊಳಗೆ ಅಮರಿಕೊಂಡಿದೆ...............

ನಿರಂತರ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ
ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ನನ್ನಾತ್ಮ.
ತನ್ನ ನಿಜ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಅದು ಮರೆತು
ನನ್ನಿಂದಲೇ ದೂರ ಓಡುತ್ತಿದೆ.

ಅದಕ್ಕೇನೂ ನನ್ನ ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲ:
ಆದರೆ ನಾನಿನ್ನೂ ಅದರೊಡನಿದ್ದೇನೆ!!!!!!!